Τρίτη, 26 Οκτωβρίου 2010
Έκκληση βοήθειας απ' τα Πατήσια - Κραυγή αγωνίας από μια κάτοικο της περιοχής
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα ιστορικά Πατήσια. Στα Πατήσια που άλλοτε δέσποζαν εξοχικές κατοικίες και τα άφθονα νερά της περιοχής ξεδιψούσαν τα φοινικόδεντρα. Στα Πατήσια που γέννησαν, στέγασαν και φιλοξένησαν μεγάλες προσωπικότητες των χώρων της Πολιτικής, της Τέχνης, των Γραμμάτων.
Ανήκω στα παιδιά εκείνα που έβγαιναν κάθε απόγευμα στο δρόμο και έπαιζαν μπάλα, τα κερνούσε παγωτό ο ψιλικατζής της γωνίας, έμαθαν να χαιρετούν του γείτονές τους (γιατί τους εγνώριζαν όλους με τα ονόματά τους).
Σήμερα ζω και μεγαλώνω τα παιδιά μου σε μια φρίκη. Με τη δική μου παρότρυνση, από σεβασμό στον τόπο που μεγάλωσα και παρά τους ενδοιασμούς του συζύγου μου, επιλέξαμε τελικά να επενδύσουμε αγοράζοντας το σπίτι μας (με δάνειο που θα πληρώνουμε μέχρι να πεθάνουμε) στην ίδια περιοχή (Πλατεία Καραμανλάκη).
Η περιοχή μας πρέπει να μετονομαστεί σε ΒΑΒΕΛ ή ΣΟΔΟΜΑ. Εχθές το βράδυ πεταχτήκαμε όλοι στα μπαλκόνια όταν ακούσαμε τις κραυγές πανικού κάποιου αγνώστου. Ο πανικός του ήταν αναγνωρίσιμος όχι όμως και τα λόγια του. Βγήκαν στο δρόμο όλοι: Πακιστανοί, Αφρικάνοι, Ινδοί, Φιλιππινέζοι, Αλβανοί, Γεωργιανοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Τσιγγάνοι, Έλληνες … όλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έλεγε…Πέρασε κανένα δεκάλεπτο για να δούμε έντρομοι ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν μαχαιρωμένος και αιμορραγούσε… ΒΑΒΕΛ. Ποιας εθνικότητος ήταν ουδείς γνωρίζει. Είναι πιθανό να μη γνωρίζει κι εκείνος σε ποια φυλή ανήκει!
Το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά μου κοιτάζω από το «ματάκι» της πόρτας να δω μήπως κάποιος (εκ των έσω της πολυκατοικίας) παραφυλάει. Βγαίνω από την πολυκατοικία σφίγγοντας την τσάντα μου στη κοιλιά μου κοιτάζοντας γύρω – γύρω να δω ποιος με ακολουθεί. Τους φοβάμαι όλους, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, σκυλιά … Το βράδυ η πόρτα σφαλίζει μετά τις 20:00 μ.μ. Κατ’ οίκον απαγόρευση για όλους. Στις πόρτες κλειδαριές ασφαλείας, σύρτες, συναγερμοί.
Ο περιπτεράς τη Μ. Παρασκευή το βράδυ γρονθοκοπήθηκε από άγνωστο ρουμάνο ψυχασθενή. Η υπάλληλος του Φαρμακείου μεταφέρθηκε με διάσειση στο νοσοκομείο όταν η τσάντα την οποία κρατούσε και θέλησε να παραδώσει στους κλέφτες που την κυνηγούσαν, μπλέχτηκε στο ρολόι χειρός. Οικογενειακή φίλη γειτόνισσας (υπερήλικη) σφάχτηκε από κλέφτες και βρέθηκε μόνο όταν μύρισε το υπό σήψη σώμα της.
Τις απογευματινές ώρες περπατάμε με γοργό βήμα πλησίον της πλατείας Αμερικής (… Αφρικής) σκυφτοί από ντροπή για να μην κοιτάξουμε τους ξένους που συνουσιάζονται στα παγκάκια ή ανάμεσα στα δέντρα της πλατείας. Κλείνουμε με τρόπο τα μάτια των παιδιών μας να μη βλέπουν τους ξένους να κατεβάζουν τα παντελόνια τους και να αφοδεύουν στα πεζοδρόμια. Η περιοχή μας, μια ατελείωτη μπυραρία. Παντού ξένοι που κάθονται σε κασόνια, πίνουν μπύρες και μεθάνε, τσακώνονται μεταξύ τους και μαχαιρώνονται. Προχθές το απόγευμα έβγαλα τη δυόμιση ετών κόρη μου βόλτα όταν 3 αφρικανοί γελώντας έτρεξαν να τη σηκώσουν στα χέρια …. Κόντεψα να πάθω συγκοπή. Γέλασαν με τον τρόμο μου. Σε κάθε γωνία κάθε βράδυ 3-4 μαύροι που πωλούν ναρκωτικά ή σώματα γυναικών και μικρών παιδιών «προς πάσα χρήση».
Το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο επί της οδού Κύπρου και Πατησίων (έργο του υποψήφιου Δημάρχου Ν. Κακλαμάνη) κέντρο τοξικομανών, διαρρηκτών, βιαστών. Μπαίνουμε στην πολυκατοικία μας και αναρωτιόμαστε πότε θα εκραγούμε διότι εκτός των άλλων η περιοχή μας φιλοξενεί και τις γιάφκες των τρομοκρατών.
Ήμουν στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου όταν σε σημείο συνωστισμού έκοψαν με χαρτοκόπτη το πλαϊνό μέρος της τσάντας μου –που κρατούσα σφιχτά κοντά στην κοιλιά μου- για να με κλέψουν. Μόλις συνειδητοποίησα τι είχε γίνει έκλαιγα από χαρά που δεν χάραξαν την κοιλιά μου. Το καφενεδάκι του Μπαρμπά – Γιώργη έκλεισε και το πήραν Αφρικανοί και το έκαναν πορνείο – μπαρ – τηλεφωνείο. Κινέζοι ανοίγουν μαγαζιά και πωλούν λαθραία. Δεν βγάζω πια τα παιδιά μου βόλτα. Έμποροι σαρκός και οργάνων παραμονεύουν.
Ας μου εξηγήσει κάποιος ζω, ονειρεύομαι; ΜΑΣ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ; Η αστυνομία περιφέρεται χωρίς να κάνει ελέγχους, συλλήψεις, απελάσεις. Αναπολώ από τις διηγήσεις του πατέρα μου την Αστυνομία Πόλεων.
Οι ελάχιστοι Πατησιώτες που έχουμε μείνει στην περιοχή (οι περισσότεροι έγιναν αστοί και νοικιάζουν τα μαγαζιά τους για να γίνουν τζαμιά ή τα σπίτια τους σε αλλοδαπούς για να τα κάνουν κοινόβια) συσπειρωνόμαστε γύρω από το παλιό Εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα επιζητώντας το θαύμα. Αυτό το Εκκλησάκι που είναι ο τόπος μαρτυρίου της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας η οποία έδωσε την ζωή της γι’ αυτό τον τόπο δεν τιμάται και δεν προστατεύεται από κανέναν ούτε ως τόπος λατρείας, ούτε ως ιστορικό μνημείο.
Σε καιρούς πολέμου θανατώθηκε η Αγία Φιλοθέη. Έλληνες – προδότες σε καιρούς ειρήνης μας παραδίδουν κάθε μέρα στη φρίκη και το θάνατο.
Δεν επιθυμούμε και δεν προτιθέμεθα να εγκαταλείψουμε την περιοχή μας όπως κάνουν άλλοι. Για να την υπερασπιστούμε χρειαζόμαστε βοήθεια.
Έρχεται χειμώνας. Ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά. Τα παιδιά μας θ’ αρχίσουν να μετακινούνται για τις ελάχιστες διαδρομές. Σπίτι – σχολείο – φροντιστήριο. Όλοι οι παράνομοι μετανάστες θ’ αρχίσουν να κρυώνουν εκτός από το να πεινούν. Ο άνθρωπος για να επιβιώσει γίνεται κτήνος (αρρωσταίνει ψυχικά, κλέβει, σκοτώνει). ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ.
Είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ. ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ. Ανήκουμε στην Α’ εκλογική περιφέρεια Αθηνών. Δεν είμαστε πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Μη μας προδίδετε.
ΜΑΣ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ;
Ε.Π
ΠΑΤΗΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου