Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010
Η ιδέα και το όραμα του Σωκράτη Γκιόλια
Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ...
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΑΝ BLOG σας αναφέρουμε ότι ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΙΔΕΑ του troktiko.blogspot.com ήταν του Σωκράτη Γκιόλια!ΝΑΙ η ιδέα και το όραμα αυτού του blog άνηκε στον Σωκράτη Γκιόλια και όλοι εμείς πορευτήκαμε με τούτη την ιδέα,ενός ανεξάρτητου blog που θα μπορούσε να είναι η φωνή όλων σας.Αυτό που ήθελε ο Σωκράτης Γκιόλιας είναι να υπάρχει ένα ανεξάρτητο μέσο στο οποίο όποιος αισθάνεται αδικημένος, να μπορεί να εκφράσει το παράπονο του,την καταγγελία του χωρίς δόλο και σκοπιμότητες!Και βάση αυτού πορευτήκαμε όλοι εμείς χωρίς καλά καλά να γνωριζόμαστε μεταξύ μας αφού άλλωστε ...
είμαστε χιλιάδες! Η ανιδιοτέλεια ήταν πάντα ο οδηγός μας για να βάζουμε το οποιοδήποτε κείμενο!Αυτό πλήρωσε ο Σωκράτης Γκιόλιας.Για όλους εμάς ουσιαστικά πλήρωσε..
όσο για το κείμενο που μπήκε νωρίτερα,συγχωρέστε μας υπάρχουν και νέα παιδιά που όντως δεν γνώριζαν το Σωκράτη μας και το ΟΡΑΜΑ του για το οποίο και πλήρωσε.Το όραμα του Σωκράτη ήταν να μην ανήκει σε κανέναν,,,Οι τίτλοι ιδιοκτησίας ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ!
Share on Facebook
Καλό ταξίδι
Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010, 10:13
Με δεκαεπτά σφαίρες (περίπου τόσοι κάλυκες βρέθηκαν δίπλα στο πτώμα του) κάποιοι έλυσαν τις διαφορές τους με τον Σωκράτη Γκιόλια, ακολουθώντας τον ανορθόδοξο δρόμο της επίλυσης των όποιων διαφορών τους με τον πρώην συνεργάτη μου.
Παιδί πολυμελούς οικογένειας, τον έφερε στο γραφείο μου πριν από 19 χρόνια ο προπονητής στίβου Σπήλιος Ζαχαρόπουλος.
«Είναι ξεχωριστό παιδί» μου είπε ο Σπήλιος, «σταμάτησε τον στίβο και εργάζεται στη λαϊκή μαζί με τη μητέρα του»…
Τον άφησε κι έφυγε. Έμεινε κοντά μου δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι μας.
Δεν μπορώ και δεν χρειάζεται να πω σε κανέναν περισσότερα πράγματα για την τελευταία μας συνάντηση.
Ήταν τραυματική για όλους. Εμένα, τη σύζυγό μου, που ήταν παρούσα, και τους πολύ στενούς συνεργάτες μου που γνωρίζουν.
Έμελλε, όμως, να είναι η τελευταία και μία κουβέντα που την πήρε ο άνεμος έμελλε να επαληθευτεί με τον πιο άγριο τρόπο δύο χρόνια αργότερα.
Πικράθηκα, πήρα την απόφαση με βαθύ πόνο και με βαθύτερο τον αποχαιρετώ σήμερα.
Ο ξεχωριστός για μένα Σωκράτης, ο μοναχικός Σωκράτης, ο Σωκράτης της ηρεμίας και της φουρτούνας, ο δικός μου Σωκράτης πέρασε σε αντίπαλα στρατόπεδα, διαφορετικής φιλοσοφίας και πρακτικής. Χωρίς υπογραφή και πρόσωπο.
Το τελευταίο είναι το σημείο στο οποίο οφείλουν να σταθούν όσοι επιθυμούν να μάθουν την αλήθεια για ό,τι κρύβεται πίσω από τη δολοφονία του Σωκράτη.
Ακούγοντας τις γελοιότητες ορισμένων Μέσων και τις ανακρίβειες, με το Τμήμα… ανθρωποκτονιών να αναζητά τους δράστες, αντιλαμβάνομαι πόσο μακριά είναι νυχτωμένοι όλοι αυτοί, μέσα στη χειμερία νάρκη ή τη θερινή τους ραστώνη.
Πέρα από πικρίες και απογοητεύσεις, για όλους εμάς παραμένει ο δικός μας Σωκράτης, των δύσκολων καιρών. Με τις αγωνίες, τα προβλήματα, τις διώξεις, τα γέλια και τα κλάματα. Έτσι όπως είναι η ζωή, μία μικρή παρένθεση, με ακόμα πιο μικρά περιθώρια να επιστρέψεις, να συγχωρήσεις, να ξεπεράσεις και να διαγράψεις στενόχωρες καταστάσεις.
Κανένας από όσους σήμερα ολοφύρονται δεν θα θυμούνται μετά από λίγες ημέρες την εικόνα του.
Γιατί, εκτός από την οικογένειά του, εκείνοι που πραγματικά τον αγάπησαν και θα συνεχίσουν να υποφέρουν είναι λίγοι.
Σήμερα κάποιοι μας στέρησαν το δικαίωμα να ξαναβρεθούμε, να γελάσουμε ή να πικραθούμε, να διαφωνήσουμε και να εξηγηθούμε.
Καλό ταξίδι, δικέ μου.
Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010, 19:25
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου